با استفاده از آخرین میکروسکوپ با وضوح بالا، محققان توانستند مراحل رشد فلس های پروانه را ردیابی کنند، تشکیل آنها را از کاترپیلار به پروانه ردیابی کنند و بفهمند که چگونه اینقدر درخشان می شوند.
کار آنها نشان داد که اکتین، پروتئینی که بخشی از فلس پروانه است، آرایش پیچیده ساختارهای رنگارنگ را کنترل می کند.
در مطالعه ای در دانشگاه شفیلد و مرکز لیزر مرکزی، دانشمندان متوجه شدند که فلس های چند رنگ دارای پرتوهای اکتین بسیار متراکم تری هستند که برجستگی های بازتابنده بیشتری نسبت به فلس های کسل کننده ایجاد می کنند.
نانوساختارهای مقیاس پروانه ای راهی قدرتمند برای تولید رنگ های طولانی مدت و پر جنب و جوش هستند که در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید محو نمی شوند یا تغییر رنگ نمی دهند. موزه های سراسر جهان شواهد مستقیمی در این مورد دارند.»
با مطالعه مکانیسم های رنگ آمیزی بال پروانه، محققان امیدوارند که بینشی در مورد مناطق گسترده تری از تشکیل ساختار سلولی، از جمله کاربردهای بالقوه در سنجش و تشخیص که می تواند برای طیف وسیعی از فناوری ها، از جمله پزشکی مهم باشد، به دست آورند.
این تحقیق همچنین فرصت هایی را برای توسعه فناوری های نوآورانه با الهام از خلاقیت های خود طبیعت باز می کند.
