در وسعت پارک ملی هورتوباگی در مجارستان، گله ای از اسب های کمیاب پرزوالسکی در حال چرا هستند. در قرن گذشته، آنها در طبیعت ناپدید شدند. متخصصان مجبور شدند به برنامه پرورش روی بیاورند. اکنون حدود 2000 اسب پرزوالسکی در جهان وجود دارد. حدود 300 نفر در این ذخیره گاه زندگی می کنند. دانشمندان مجارستانی 20 سال است که حیوانات را رصد می کنند. اکنون هواپیماهای بدون سرنشین به آنها کمک می کنند. این کار تحقیق را آسان تر می کند و ارزان تر از تجهیز همه اسب ها به ردیاب های GPS است. دانشمندان از دو پهپاد استفاده می کنند. یکی از آنها بلند می شود تا از کل گله عکس بگیرد. این به تجزیه و تحلیل حرکات او کمک می کند. دومی پایین پرواز می کند. به این ترتیب می توان هر اسب را شناسایی کرد. محققان همچنین در حال مطالعه ساختار اجتماعی گله هستند. در ابتدا، گروه های خانوادگی اسب ها فاصله زیادی از یکدیگر داشتند. با این حال، در سال های اخیر، آنها در یک گله بزرگ زندگی می کنند. در عین حال، مادیان ها بیشتر با اسب های گروه خانوادگی خود ارتباط برقرار می کنند. و کم عمق برادران اسب نر نیز به یکدیگر نزدیکتر می مانند. معمولا چنین تظاهراتی در بین میمون ها مشاهده می شود. برای سایر گونه های جانوری، این نادر است. اسب های پرزوالسکی هنوز در کتاب سرخ فهرست شده اند. همه افراد مدرن از یازده اسب وحشی که در قرن گذشته در شمال غربی چین صید شده اند و یک اسب اهلی هستند. یک استخر ژن محدود مشکلاتی را در تولید مثل ایجاد می کند. پیش از این، اسب های پرزوالسکی در استپ های جنگلی، استپ ها و نیمه بیابان های اروپا، قزاقستان و سیبری یافت می شدند. شاید روزی آنها به زیستگاه های سابق خود بازگردند.
هواپیماهای بدون سرنشین به رصد اسب های کمیاب پرزوالسکی کمک می کنند
